AKINCI944 (MEHMET AKINCI)

  9 Ocak 1958 Pazar, Misli (Konaklı)… Dün karnelerimizi alarak yarıyıl tatiline girdik.  Bor’dan Misli ‘ye geleli bir buçuk ay olmuş. 1957-58 Eğitim ve Öğretim yılının birinci dönemin yarısını Bor 29 Ekim İlkokulu’nda diğer yarısını da Misli İlkokulu’nda tamamladık.  Okul ve öğretmenlerimize uyum sağladığımız gibi karnelerimizdeki bütün notlarımız ‘’Pekiyi’’ idi. Bayezid Tuna öğretmenimiz başarımızdan ötürü bizi kutladı, örnek öğrenci olarak gösterdi ve alınlarımızdan öptü. Bayrak merasiminden sonra da odasına çağırarak tatilde okumamız için birkaç kitap verdi. Teşekkür ettikten sonra ellerini öperek okuldan ayrıldık. Eve geldiğimizde kapıda heyecanla bizi karşılayan anam karnelerimizi sordu. Gülerek, neşe içinde, -Bütün derslerimizden Pekiyi aldık Ana. Dedik. Gözleri parladı, yüzünde mutlu bir gülümseme belirdi. Anamın da okuma yazması yoktu, babam zaten çat pat askerde öğrenmişti.  Bizlerin okuması önemliydi. Bizlerin  başarısı her karneden sonra anamla babamı...

  8 Aralık 1957 Pazar öğleden sonra, Misli… Günlerdir yağmakta olan kar, dün öğleden sonra şiddetini arttırmıştı. Bütün gece uğuldayarak,  ıslık çalarak, savrularak ve tipiye dönüşerek yağış sürdü. Sabaha karşı tuvalet için dışarı çıktığımda bütün köyün beyaz bir yorganla kaplandığını gördüm. Üstelik hava da yumuşamıştı. Geri döndüğümde tekrar yattım. Anamın ”Mehmet, Mustafa…Kalkın artık, kahvaltı hazır.” sesiyle uyandık. Elimizi yüzümüzü yıkayıp, giyindikten sonra yer sofrasına oturduk. Anam tarhana çorbası yapmıştı. yanında kara buğday ekmeği de vardı. Kahvaltıdan sonraki öncelikli görevimiz ödevlerimizdi.  Ödevlerimiz bittikten sonra babamın üç yıl önce yaptığı tahta kızaklarımızı kaparak kardeşimle çıktık evden. Köyün çocukları çoktan  çıkmış, çığlık çığlığa karda koşuyor, yuvarlanıyor, arkadaşlarına kartopu atıyor ve tepeye doğru sürüklüyordu kızaklarını. Hüyük İstasyonu yolunun sağ tarafında, yukarı mahalle dediğimiz yerde, eğimi oldukça yeterli bir tepe vardı ...

  25 Kasım 1957 Pazartesi, Misli… Dün, zorunluluktan ötürü, Bor’dan Misli Köyü’ne geldik. Mülkiyet hakkı devlete ait olmak üzere, 5 yıl ekim dikim yapma hakkının verildiği tarlaları kurtarmaktı amacımız. İlk çiftçilik denemesi hüsranla sonuçlandığı için Çukurova’ya gitmek zorunda kalmıştık. Bana göre, devletin istediği koşulları yerine getirememiştik. Köye gelmemiz sonucu değiştirmeyecekti ama, babam denemeye değer demişti. 23 Kasım Cumartesi günü 29 Ekim İlkokulu’ndaki Bayrak Merasiminden sonra  öğretmenlerimiz ve sınıf arkadaşlarımıza vedalaştık Öğretmenlerimiz yardımcı olamamanın üzüntüsü içindeydiler. Duygu yüklü bir vedalaşma oldu.  Ardından bütün yaz boyunca kardeşimle beni beşinci sınıfa hazırlayan, kitaplar veren emekli Türkçe Öğretmeni Necati Bey öğretmenimize uğradık.  Yardımları ve göstermiş olduğu yakın ilgiye teşekkür ettik. Necati Bey de babama iş bulamadığı üzülmüştü. Ellerini öperek yanından ayrıldık. Akşam yemeğinden sora eşyalarımızı toplayıp, denk ...