ÇUKUROVA'DA İŞSİZ VE YURTSUZ KALDIK
7 Aralık 1951 Cuma, Osmaniye… Osmaniye’de fıstık hasadı dönemi de sona ermişti… İşsiz kaldığımız gibi konaklayacak yerimiz de yoktu. Yedi yaşında bir çocuk olarak, ”Ne yapacağız, nerede kalacağız ve nasıl geçineceğiz?” Sorularına yanıt bulamayınca babama sormaya karar verdim. Her zaman bir çare bulurdu. Ne var ki, bütün gün ortalıkta görünmediği gibi akşam karanlığı çöktüğü halde babam ortalıkta yoktu. Pek alışık olmadığımız bir durumdu bu… Konaklama yerindeki çadırımızın önünde akşam yemeği için bir şeyler hazırlamaya çalışan anama, -Bütün gün ortalıkta görünmedi, Babam nerede ana? -Babanız kışı geçireceğimiz bir yer bulmaya gitti oğul. Bugün gelemeyebilir. Mustafa’yı da bul da Allah ne verdiyse yiyelim akşam yemeğini. -Babam nereden, nasıl bir yer bulacak ana? -Toprakkale ve Haruniye köylerinden bazılarında Bulgaristan göçmenleri varmış. Babanız tarla sahibinden ve elçilerden duymuş. Belki Karagözler köyünden gelmiş olanlar da olabilir. Diyerek gitti babanız. Dedikte...