1955 TE MERSİN SAHİLİ
27 Haziran1955 Pazartesi, Mersin… Göçmen Barakalarındaki çocuk sesleriyle uyandım. Kapı ve uyduruk pencere aralıklarından güneş huzmeleri yansımıştı sazdan barakamızın duvarından. Kalktım... Kalktığımda babam yoktu. Erkenden iş aramaya gitmişti. Mustafa'yı kaldırdım. Elimizi yüzümüzü yıkayıp, tuvalet ihtiyaçlarımızı da giderdikten sonra Fatma Nenemin hazırladığı sabah kahvaltısına gittik. Dayılarım da yoktu, onlar da erkenden çıkmışlardı. Birlikte kahvaltı yaptık. Zahmetleri için Neneme teşekkür ettikten sonra sofrayı toplamasına yardım ettim. Dışarı çıkmıştım ki, birkaç gün önce tanışıp kaynaştığımız İsmail Tunalı bahçe kapısın aralamış el sallıyordu. -Günaydın İsmail. Bugünkü programın nedir? -Çakmak Caddesi üzerinden sahile inmeye karar verdik arkadaşlarla. Siz de gelir misiniz? -Elbette geliriz. Neneme haber verelim de bizi merak etmesin. Neneee…Nene… Biz arkadaşlarla sahile iniyoruz. Merak etme emi. -Güle güle yavrularım. Fazla geç kalmayın. Babanız geld...