AKINCI944 (MEHMET AKINCI)

  6 Aralık 1958 Cumartesi, İvriz… Torosların kuzeybatısındaki yamaca konuşlanmış İvriz’deki yatakhanelerin arasından uğuldayarak geçen deli poyrazın sesiyle uyandım ranzanın üst katındaki yatağımda. İçeriden buz tutmuş pencere camını kazıyarak dışarı baktım. Tanyeri ağarmakta ve deli poyraz karları yerlerinden söküp savuruyordu pencerelerimize. Ağaçların üstünde ışıldayan tomurcuklar halindeki karlar yerlere dökülüyor, yerdeki karlar poyrazın önünde tozarak havalara savruluyordu. Dağ taş beyaza bürünmüştü. Oysa Cumartesi günlerinin ayrıcalıklı bir yeri vardı İvriz’de. En aktif geçen günler arasındaydı Cumartesi günleri. Deli poyraz vız gelirdi bizlere. Zaten, İvriz yerleşkesindeki kara kış ile deli poyrazın olumsuz etkilerine biyolojik yapımız da uyum sağlamıştı. Sürekli hareket halinde oluşumuz ve etkinlikler terlememizi bile sağlıyordu. Nöbetçi öğretmenin ranzalara vuracağı anahtar sesini duymadan kalktım. Elimi yüzümü yıkarken, nöbetçi öğretmen Hüseyin Seçmen ‘’Günayd...

24 Eylül Çarşamba 1958, İvriz… Bugün İlk iki saatimiz Resim dersi olup, ders Öğretmenimiz Mehmet Karaman… İvriz Köy Enstitüsünün direklerden biri olduğunu öğrenmistik ağabeylerimizden . Yaşamını köy enstitüsü davasına adamış, ömrünü köy enstitüsü aşkıyla taçlandırmış, yediği ekmeği, içtiği suyu soluduğu havayı İvriz’e taşımıştı.  Sınıfça ayakta karşıladığımız Mehmet Karaman  -Günaydın çocuklar, oturun lütfen. Dedikten sonra, sınıf tamam mı der gibi bana baktı, onaylamam üzerine, ders defterini imzalayıp kapattıktan sonra hepimizi süzdü sevecen bir bakışla. Anlaşılır ve gür bir sesle, -Güzel sanatların önemli kollarından biri olan resimle haşır neşir olmaya hazır mısınız? Hazır değilseniz bile bir süre sonra hazır olacaksınız. Çünkü yaşamın ta kendisidir resim ve resmetmek. ”Yaşama gülümseyebilmektir sanat. Ya da Sanat, yaşama gülümseyebilmektir. Öyledir çünkü gülümseyen birine “ne kadar güzel, ne kadar çekici, tıpkı bir sanat eseri gibi…’’ Denmesinin nedeni budur. Sabahla...