ALEVİLERİN PAYİTAHTI ELBİSTAN
12 Mayıs 1951 Cumartesi, Elbistan… Bizlere tahsis edilen çadırın deliklerinden giren güneş ışınlarıyla birlikte uyandım. Halil Dedemle Fatma Nenem sessizce sohbet ediyorlardı. Mustafa dayım dışında herkes kalkmıştı. 5 yaşındaki kardeşim Mustafa ile 2 yaşındaki kardeşimiz şaban da uyuyordu. Güneş bir minare boyu yükseldiğinde kahvaltı etmek için karavanaların önünde sıraya girdik. Kazanlardan tarhana çorcasının yanı sıra yeterince ekmek verdiler. Kahvaltı esnasında şaban biraz huysuzluk yaptıysa da anasızlığa uyum sağlıyor gibi geldi bana. Kahvaltıdan sonra, meraklı bir çocuk olarak çevreyi kolaçan ettim. Yöre insanları kuşkulu ve meraklı gözlerle bizlere bakıyorlardı. Bizlerden farklı bir şive ve aksanla konuştuklarından anlamakta zorlandım. Bulgaristan’daki köyümüzle uzaktan yakından hiçbir benzerliğin olmadığı bir bölgenin yanı sıra dilleri, inanışları, gelenek ve görenekleri bizlerden çok farklı olan bir sosyal topluluk içindeydik. Soran ve endişeli gözlerle kendisine baktığımı ...