ÜRETMEK VE PARA KAZANMAK HARİKA BİR DUYGU

 

2 Temmuz 1962 Pazartesi, Tarsus...

Dün Haziran ayı ücretlerimizi almak için, bütün mevsimlik işçiler için, bir günlük tatil verildi.

Ücretlerimizi almak için Karabucak Ormanı Fidanlığı'na gittik babamın bisikletiyle. Mevsimlik işçilerin günlük ücretleri 6 Lira.

Muhasebe şefi İsmet Bey güleryüzle karşıladı, al hatır sordu ve çay ısmarladı. Ardından bana 22 günlük ücret karşılığı 132 Lira, kardeşim Mustafa'ya da 15 günlük ücret karşılığı 90 lira ödedi.

İsmet Beye teşekkür ettikten sonra, ağaçlama sahasından sorumlu Orman Mühendisi Yaşar Bey'e uğradık. Okullarımız ve derslerimizle ilgili sorularına aldığı yanıtlardan memnun olmuştu. Ayrıca, Tarsuslu Derviş Çavuştan ''hakkınızda oldukça sevineceğiniz sözler duydum, memnun oldum. Böyle çalışmayı sürdürün lütfen'' dedi.

Ücretlerimizi aldıktan sonra bisikletle Tarsus'a indik. Marcus Antonius-Cleopatra aşkını betimleyen, tarihin en romantik kapısı, Cleopatra Kapısı'nın bulunduğu meydanda mola verdik.

Bizans Dönemi’nde inşa edilen kent surlarının Dağ Kapısı, Adana Kapısı ve Deniz Kapısı bulunuyordu. Evliya Çelebi Seyahatnamesinde Tarsus’u anlatırken bu kapı için İskele Kapısı ismini kullanmıştı. Yapımında Horasan harcı kullanılmış olan kapının kenarı at nalı şeklinde, yerden yüksekliği 6,17 metre derinliği ise 6,18 metreydi.

Tarsus’un, 18.’nci yüzyıl sonlarına kadar oldukça sağlam üç kapılı surları, 1835 yılında Mısır Hidivi Kavalalı Mehmet Ali Paşa’nın oğlu İbrahim Paşa tarafından yıktırılmış ve sadece iki ayak üzerinde tek kemerli Deniz Kapısı kalmış, günümüze Cleopatra Kapısı adıyla ulaşmıştı.

Kapının tarihçesini kardeşim Mustafa'ya anlatarak çevresinde dolanırken, birden seyyar satıcılardan biri dikkatimi çekti. ''Karsambaç'' satıyordu. Aklıma Mersin Göçmen Barakaları önünde yaz aylarında yediğimiz günler geldi. Seyyar satıcıSının tezgahını bir süre süzdükten sonra, Kendimizi ödüllendirmek için, birer porsiyon aldık.

Karsambaç ya da karlamaç, rendelenmiş buz veya temiz karın üzerine tatlı bir şurup konularak hazırlanan bu tatlı Türkiye'nin güney illerinde, özellikle Mersin ve Adana'da, çokça tüketilir.

Kendimizi ödüllendirmiş olmanın huzuruyla, bisikletimizi alarak, Turan Emeksiz Ağaçlama Sahasının yolunu tuttuk.

Dönüş yolunda, meltem rüzgarı Akdeniz'den Tarsus'a doğru estiğinden bir hayli zorlandık. Zoru kolaylamak için, 9 haziran'dan günümüze kadar geçen olayların muhasebesini yapmaya karar verdik.

Geçen süre içinde ellerimiz nasırlaşmış, parmaklarımız kütleşmişti. Mustafa için sorun yoktu, benim için vardı. Müzik Semineri öğrencisi olarak, okula döndüğümde, keman çalmakta zorlanacaktım.

Özel Bahşiş Köyü'nden geçerken, zamanda geriye, 1955 yılına gittik. Anamın Mersin Devlet Hastanesine sevki nedeniyle, ilkokul ikinci sınıfı okuduğumuz Osmaniye'den Mersin'e gelmiştik.

Mersin Kuvayi Milliye İlkokulu'na kaydımız yapılmış, üçüncü ve dördüncü sınıfları Mersin'de okumuştuk.

Başta İsmail Tunalı olmak üzere birçok arkadaşımız olmuştu. Bu arkadaşlarımızdan bir çoğunun aileleri Özel Bahşiş Köyü'nü yurt edinmişlerdi.

Bu nedenle, Kuvayi Milliye İlkokulu arkadaşlarımızdan bazıları da Turan Emeksiz Ağaçlama Sahasında mevsimlik işçiydi.

Hem Tarsuslu Derviş Çavuş hemde Kuvayi Milliye İlkokulu arkadaşlarımız sayesinde, ortama uyum sağlamak kolaylaştığı gibi, çalışmaktan keyif almaya başlamıştık.

Zamanda geriye, 1955-157 yıllarına giderek, ilk simitleri sattığımız günlerin yanı sıra halka tatlısına nasıl geçiş yaptığımızı, Mersin açık hava sinemalarından aldığımız keyifleri konuşurken, Turan Emeksiz Ağaçlama Sahasına giriş yapmıştık bile farkına bile varmadan.

Çalışmak, üretmek ve para kazanmak harika bir duyguydu. Özgüvenimizi arttırıyordu, her koşulda başımızın çaresine bakabileceğimiz duygusu güçleniyordu...

ANTİK KİLİKYANIN BAŞKENTİ TARSUS

 

31 Temmuz 1960 Pazar, Tarsus Karabucak…

Tarsus Karabucak Okaliptüs Ormanı Fidanlığındaki mevsimlik işçiliğimizin ikinci ayı doldu sayılır.

Sabahın erken saatlerinde fidanlık muhasebesinden, 3 temmuzdan bu yana geçen 28’er günlük ücretlerimizi aldık. Geçen ayda olduğu gibi, Akıncı Ailesi 351 Lira hak etmişti.

Kendimizi ödüllendirmeliydik. Babamın da iznini aldıktan sonra yan yana çapa salladığımız mevsimlik işçi arkadaşımız Salih’le Tarsus’a gitmeye karar verdik.

İvriz’deki tarih Öğretmenim Hüseyin Seçmen, derslerinden birinde Roma İmparatorluğunu anlatırken,  Anadolu’nun en verimli topraklarından birinde bulunan Kilikya Eyaletinin başkenti Tarsus’tan da söz etmişti.

Tarsus deyince de dünyanın en romantik kapısı ile Clepatra-Antonius’un unutulmaz aşkları akla geliyordu.

Dünyanın en romantik kapısını gündüz gözüyle görmeliydim. Bisikletlerimize atlayarak Tarsus’a indik.

M.Ö. 41 yılında, Mısır’ın ünlü kraliçesi Cleopatra sevgilisi Romalı General Antonius ile buluşmak için yelkenleri erguvan renkli atlastan, kürekleri gümüş, gövdesi altın yaldızlı gemisiyle uzun bir yolculuktan sonra, Akdeniz’in Tarsus sahiline demir atmış, sonradan adını alacak olan Deniz kapısından Tarsus’a girmişti.

Roma’nın genç imparator adayı Marcus Antonius, Mısır Kraliçesi Cleopatra’nın onuruna, Tarsus’u yeniden yaratmış, Cleopatra’yı taçlandırmak için de Deniz Kapısı’nı Cleopatra Kapısı olarak adlandırmıştı.

Başka bir deyişle, Cleopatra Kapısı, Antonius ve Cleopatra’nım birbirine duydukları aşkın bir ürünüydü.

İlk Çağ’da Helenlerce Kilikya diye anılan bölge Çukurova’nın yanı sıra Mersin’den Alanya’ya kadar uzanan kıyıları ve bunların arkasındaki Toros dağları güney yamaçlarını içine alıyordu.

M.Ö. 66 yılında Kilikya bir Roma Eyaleti olunca, Tarsus’ ta bunun merkezi durumuna getirilmişti.

Tarsus Gözlükule Höyüğünde yapılan kazılar, Kilikya’nın başkenti olan Tarsus’un Anadolu’daki ilk yerleşim yerlerinden biri olduğunu ortaya koymuştu.

Tam 10 bin yıldır hiç terk edilmeyen, medeniyetin kesintisiz devam ettiği Tarsus, bu sayede zengin bir kültüre ve ‘ilklere’’ ev sahipliği yapmıştı.

Tarsus Kilikya’nın en büyük tek kentiydi. 

Ünlü gezgin Strabon, Tarsus’u Kilikya’nın ana kenti olarak tanımlar. Tarsus, bu durumunu ve ününü Roma İmparatorluğu’nun tüm dönemlerinde sürdürür.

Tarsus için iç liman özelliği taşıyan Regma Gölü’nün bataklığa dönüşmesinden ve Mersin Limanının devreye girmeye başlamasından sonra Tarsus eski muhteşem günlerini Mersin’e kaptırmıştı.