OSMANIMIN PANTOLON PARASI

 

15 Ağustos 1958 Cuma, Misli…

Dün İlkokul arkadaşım Osman’ın anası Hatice teyze bizden ayrıldıktan bir kaç saat sonra, külüstür köy otobüsünden çıkan bir tanıdık sarı bir zarfla bize uğradı.

Niğde Milli Eğitim Müdürlüğü’nden geliyordu sarı zarf. Zarfı açtığımızda, 18 ağustos pazartesi günü, Niğde’de yapılacak olan İvriz İlköğretmen Okulu yatılılık yazılı sınavlarına davet ediliyorduk.

Adeta havalara uçmuştum. Yaşamım boyunca minnet ve rahmetle andığım ilkokul öğretmenimiz Bayezid Tuna, kardeşim ve benim adıma İvriz İlköğretmen Okulu yatılılık sınavı için başvuruda bulunmuştu.

Ne var ki sevincim kısa sürdü. Kısa sürdü çünkü Niğde’de iki gün sürecek olan sınavlar için, Niğde’ye gidecek otobüs paramız olmadığı gibi konaklayacak yerimiz de yoktu.

Haberleşme olanaklarının neredeyse yok denecek kadar az olduğu köyümüzde Mersin’deki babama ulaşamazdık. Ulaşsak bile göndereceği para bir hafta on günden önce gelmezdi. Köydeki tanıdıklardan yardım alabileceğimiz kimse de yoktu. Bayezid öğretmen Niğde’deydi, ekonomik yönden bu kadar güç durumda olduğumuzu bilmiyordu.

Anamla saatlerce düşündük ama bir çözüm üretemedik. Tam sınavlara katılmaktan vazgeçmiştik ki gündüz bizi ziyaret eden Hatice Teyze ile anam arasındaki sohbeti anımsadım. 

Gündüz yaptıkları konuşmalarda nasılsa kulak misafiri olmuştum. Anama ''önümüzdeki bayram için oğlu Osman'a pantolonluk kumaş almak için 10 Lira birktirdiğini söylemişti.''

Hatice teyzede ‘’Osman’ımın pantolon parası’’ 10 lira vardı. ”Gidip istesek mi? ” Dedim anama. ”Olur .” Dedi anam. İsteyenin bir yüzü vermeyenin iki yüzü karadır. Gidelim…

Gecenin bir yarısında Hatice Teyzeye ‘’Osman’ımın pantolon parası’’nı istemeye gittik. Bizi dinledikten sonra, hiç ikiletmeden verdi 10 lirayı Hatice teyze…

Osman’ımın 10 liralık pantolon parası bütün geleceğimizi belirlemişti. 

Pazartesi günü Niğde’ye, sınavlar için gidebilirdik artık. Gerekirse Bayezid Öğretmenimizden de yardım isteyebilirdik.

Vazgeçmemek, olası bütün seçenekleri değerlendirmek ve hepsinden önemlisi samimi dostlar edinmek  gerekiyordu başarıya ulaşmak için. 

Vazgeçerseniz kaybediyorsunuz. 

Vazgeçmediğinizde ise kazanıyorsunuz, kendi şansınızı kendiniz yaratıyorsunuz...