İNCECİKTEN BİR KAR YAĞAR MİSLİ OVASINA
23 Şubat 1958 Pazar, Misli Niğde… Bu sabah tuvalete gitmek için dışarı çıktığımda Dağ taş beyazlara bürünmüş. Bir de poyraz çıkmış mı yuvasından. Karları söküp söküp yerlerinden savuruyor göklere. Tuvalete ulaşıncaya kadar yerden savrulmasam da aklıma Karacaoğlan’ın bir dörtlüğü geldi. İncecikten bir kar yağar, Tozar Elif Elif diye, Deli gönül abdal olmuş, Gezer Elif Elif diye… Elif diye bir sevgilim yoktu ama sevgiliye götürecek önemli bir araç vardı. Sevgilimiz okul, eğitim ve bilgi olmalıydı. İncecikten bir kar yağar, tozar okul okul diye… Dizelerini kafamda oluşturdum. Eğitim ve Öğretim, uygulamalı bilgi ve bilim kurtuluşumuz olacaktı. Çağdaş Medeniyetler seviyesine ulaşmanın yolu bilgi ve bilimden geçiyordu. Köy Enstitüleri ve ardılları olan Öğretmen Okulları bu amaçla kurulmuş ve varlığını sürdürüyordu. Bu okullardan mezun olmuş öğretmenlerimiz, bizim gibi fukara çocuklarının yanı sıra geri kalmış Anadolu çocuklarına da sahip çıkıyorlardı. ...